HOW MUCH YOU NEED TO EXPECT YOU'LL PAY FOR A GOOD นิทาน

How Much You Need To Expect You'll Pay For A Good นิทาน

How Much You Need To Expect You'll Pay For A Good นิทาน

Blog Article

พ่อค้าเกลือขี่ลาของเขาจากชายฝั่งกลับบ้านพร้อมเกลือหอบใหญ่...อ่านต่อ

แกะฝูงหนึ่งเที่ยวเดินกินหญ้า และหลงเข้าไปในฝูงหมาป่า...อ่านต่อ

กระต่ายป่าฝูงใหญ่ฝูงหนึ่งเรียกประชุมสัตว์ป่าทั้งหลาย เมื่อมาพร้อมเพรียงกันแล้ว...อ่านต่อ

หมาจิ้งจอกตัวหนึ่งตัดสินใจว่ายข้ามแม่น้ำแต่เกือบจะไม่ถึงฝั่ง...อ่านต่อ

นิทานอีสปเรื่อง : ราชสีห์กับคนตัดต้นไม้

เด็กคนหนึ่งเดินทางกลับบ้าน เธอแบกเอาหม้อดินที่มีน้ำนม...อ่านต่อ

แมงมุมหิวโซตัวหนึ่งเฝ้ามองดูนกกระจอกที่กำลังไล่จับแมลงตัวเล็ก ๆ...อ่านต่อ

นกเค้าแมวมักจะนอนหลับในตอนกลางวันเสมอ และหลังจากตะวันตกดิน...อ่านต่อ

แม่ไก่เป็นครูที่สัตว์ทั้งหลายเคารพนับถือ ไม่ว่าจะเป็นบรรดาเป็ด นกนางแอ่น และนกหัวขวาน...อ่านต่อ

นิทานอีสปเรื่อง : ชายคนหนึ่งกับมดแดง

Your browser isn’t supported any longer. Update it to get the ideal YouTube encounter and our most up-to-date functions. Find out more

เรื่องราวของพญามังกรที่มีแก้วติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด แล้ววันหนึ่งก็แปลงกายเป็นหนุ่มรูปงามขึ้นไปบนสวรรค์ดาวดึงส์และได้พบรักกับนางอัปสร และได้ให้กำเนิดธิดาชื่อว่า เมขลา ที่โตมารักอิสระมีนิสัยซุกซนชอบเหาะไปตามที่ต่าง ๆ และไม่เกรงกลัวผู้ใด พญามังกรเห็นว่าเมขลาควรมีคู่ครองและจะยกเมขลาให้กับพระอินทร์ และมอบดวงแก้ววิเศษให้กับพระอินทร์ ตั้งแต่เมขลาเป็นนางสนมพระอินทร์ก็ได้อยู่แต่ในวิมานไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นซุกซนเหมือนเคย จึงเข้าไปที่ประสาทพระอินทร์และขโมยนำดวงแก้วมาเที่ยวเล่นด้วยความสนุกสนาน ฝ่ายรามสูรที่มีขวานเพชรเป็นอาวุธและมีเพื่อนรักชื่อราหูที่มีเพียงร่างกายครึ่งบน รามสูรจึงคิดจะช่วยเพื่อนด้วยการจับตัวเมขลาที่ขโมยดวงแก้วไปถวายคืนพระอินทร์ แต่ด้วยความว่องไวของเมขลาจึงสามารถหลบได้ทุกครั้งไป และทุกครั้งที่เจอรามสูรก็ได้ขว้างขวานเพชรออกไปโดนก้อนเมฆและเกิดเสียงดัง ฟ้าร้อง ทั่วพสุธา นิทานเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าต่อกันมาว่า ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงฟ้าร้องเป็นเพราะเมขลากำลังโยนดวงแก้ววิเศษหลอกล่อรามสูร จึงทำให้เกิดฟ้าร้อง นิทานรักของสองเรา ฟ้าแล่บ ฟ้าผ่านั่นเอง.

ณ ท้องฟ้าสีครามกว้างใหญ่ หมู่เมฆก้อนขาวล่องลอยไปกับสายลมอย่างมีความสุข...อ่านต่อ

พระราชาจึงได้มีพระราชโองการสั่งให้เสมียนไปนับจำนวนจระเข้เพื่อที่จะได้นำอาหารไปเลี้ยงพวกมันได้อย่างทั่วถึง เสมียนทั้งสามคนก็พยายามนับจระเข้ที่อยู่ทั้งบนบกและในน้ำ สุดท้ายก็นับจระเข้ได้คนละหนึ่งพันตัว รวมทั้งหมดมีจระเข้ถึงสามพันตัว และพระราชาก็ได้สั่งให้เลี้ยงอาหารจระเข้จนอิ่มและไม่ออกมาทำร้ายชาวบ้าน และหากินในแม่น้ำแห่งนี้ได้อย่างมีความสุข นิทานเรื่องนี้เป็นตำนานหรือนิทานพื้นบ้านของจังหวัดสุพรรณบุรี จนกลายมาเป็นชื่อตำบลจระเข้สามพันจนถึงทุกวันนี้

Report this page